Ja bym się nie zgłosiłą.

Ticking Clock

"Rodzina zastępcza dla labradora

Aż 30 rodzin chce wychowywać labradory, które zostaną przewodnikami niewidomych. Chętnych jest mnóstwo, choć taki pies to dużo obowiązków i pewne rozstanie po dwóch latach.

Dwa czarne labradory mają po kilka tygodni. Niedługo przyjadą ze Słowacji i trafią do polskich rodzin - dwóch spośród 30, które zgłosiły się na apel poznańskiej Fundacji na rzecz Osób Niewidomych. Chętnych do psiej "adopcji" fundacja szukała przez ogłoszenia w prasie i w internecie. Kto z chętnych zostanie ostatecznie wybrany? O tym zadecydują wizyty pracowników fundacji. Sprawdzą, w jakich warunkach będą żyły labradory, czy opiekunowie będą umieli odpowiedzialnie zająć się psami, a po dwóch latach rozstać się z ulubieńcami.

Rodzina, w której przez dwa lata będzie przebywał pies, ma mu zapewnić dach nad głową, uczucie i podstawowe szkolenie. - Najlepszym miejscem na dzieciństwo dla przyszłego psa-przewodnika jest miasto i mieszkanie w bloku, bo w takich warunkach najprawdopodobniej będzie później pracował. Musi nauczyć się czystości, przyzwyczaić do miejskich hałasów, tłumów na ulicach i podróżowania komunikacją publiczną. W "adopcyjnej" rodzinie nie powinno być małych dzieci i innych psów - tłumaczy Danuta Grzybkowska, prezes fundacji.

Fundacja dostarcza "rodzinie zastępczej" karmę (ok. 200 zł miesięcznie) i opłaca weterynarza. Jej instruktorzy będą też uczyć psa skomplikowanych zadań przewodnika niewidomych: podawania przedmiotów, bezpiecznego prowadzenia po chodniku, omijania przeszkód, oceniania niebezpieczeństw. Na koniec labrador zdaje egzamin i wędruje do domu ostatecznego właściciela - niewidomego.

To już kolejna akcja adopcyjna poznańskiej Fundacji na rzecz Osób Niewidomych. Przez dwa i pół roku wyszkoliła 16 labradorów, które teraz są pomocnikami i towarzyszami ociemniałych, głównie w Poznaniu, Łodzi i Szczecinie. Pieniądze na to uzbierała m.in. ze sprzedaży kalendarzy i cegiełek, a także z darowizn podatników."
Ja bym nie potrafiła ich przyjąć, ponieważ zbyt mocno bym się przywiązała i kochała by je potem oddać. A Wy? Ale tak czy inaczej cieszę się, że są tacy ludzie.

mila

tszeba mieć silną wole. ja tak bym nie potrafiła.

goldinka

Ja też bym tak nie potrafiła...;( nie mam silnej woli Sad

mila

to bardzo trudne. pokochać psa a potem oddać...

Ticking Clock

Dla psa też! Przecież on też musi czuć sentyment(chociaż, bo w większości przypadków to to jest miłość)

mila

tak. niektórym ludziom łatwo przychodzi rozstanie ię z psem. Pies najczęściej cierpi...

Majka & Vega

Nie potrafiłabym wychować psa a później go oddać.Chyba bym się zapłakała Crying or Very sad

mila

nie wiadomo dla kogo jest to gorsze. dla psa, czy dla człowieka.

Ticking Clock

...bo nie czujemy tego co pies!

Misia

ja też nie mogłabym roztać się z psem po 2 latach współnego zycia Smile

Ogladałam kiedys taki film... rodzina wychowywała labradora.. mieli córeczkę która przywiązała się do psa... rozstanie z nim było bardzo trudne dla oby dwu stron .. bardzo ciepły, wzruszajacy film nie pamietam jednak tytułu

Majka & Vega

Wiem o jakim filmie mówisz.Ja sie na nim strasznie wzruszyłam

mila

a możę podasz tytuł?

Ticking Clock

No, bo ja chciałabym go obejrzeć Smile

Misia

ojej ja też bym chciała tytuł wiedzieć bo nie mogę sobie przypomnieć Wink

Ticking Clock

No i liczymy na jedną osobę Wink